Bizantyjski - definicja stylu architektonicznego

Styl architektoniczny bizantyjski to jeden z najważniejszych i najtrwalszych stylów architektonicznych w historii, który wywodzi się z imperium bizantyjskiego, które istniało w Europie Wschodniej i Azji Mniejszej od V wieku do XV wieku.

Charakterystycznym znakiem tego stylu jest użycie bogatych dekoracji, złocenia i zdobień z zastosowaniem motywów zaczerpniętych z kultury greckiej, rzymskiej i bizantyjskiej. W budynkach bizantyjskich zazwyczaj występują wysokie, ceglane lub kamienne kopuły, które są ozdobione kamiennymi lub metalowymi dekoracjami i zdobieniami, a także przepięknymi freskami, malowidłami i mozaikami.

Innym ważnym elementem stylu bizantyjskiego są arkady, które służą jako przejścia między poszczególnymi pomieszczeniami lub jako wejścia do budynków. Arkady te są zwykle ozdobione kamiennymi kolumnami lub pilastrami oraz bogatymi zdobieniami i ornamentami.

Budynki bizantyjskie często posiadają również bogato zdobione portale, które są ozdobione kolumnami lub pilastrami oraz bogatymi zdobieniami i ornamentami. Wewnątrz budynków bizantyjskich zazwyczaj występują przestronne, ozdobne sale, które są ozdobione freskami, mozaikami i malowidłami, a także bogato zdobionymi kolumnami i pilastrami.

Styl architektoniczny bizantyjski był szczególnie popularny w krajach takich jak Grecja, Turcja i Węgry, gdzie został zastosowany w wielu ważnych budynkach, takich jak kościoły, pałace i budynki mieszkalne.

Styl bizantyjski, znany również jako styl bizantyński lub architektura bizantyjska, był charakterystycznym stylem architektonicznym, który wywodził się z cesarstwa bizantyńskiego. Ten styl ewoluował i rozwijał się przez wieki, głównie w regionie basenu Morza Śródziemnego i na obszarach wpływu kultury bizantyjskiej.

Prekursorzy

Architektura rzymska: Styl bizantyjski wywodził się z wcześniejszej architektury rzymskiej, a niektóre elementy rzymskiej architektury, takie jak kopuły i łuki, zostały zaadaptowane i rozwinięte w bizantyńskim stylu.

Architektura grecka: Bizancjum dziedziczyło również pewne elementy architektury greckiej, takie jak proporcje, kolumny i dekoracyjne detale.

Najpopularniejsze budowle

Bazylika św. Zofii (Hagia Sophia) w Stambule, Turcja: Jest to jedna z najbardziej ikonicznych budowli bizantyjskich. Została zbudowana w VI wieku i pełniła różne funkcje, począwszy od katedry bizantyńskiej, a następnie meczetu i muzeum. Charakteryzuje się ogromną kopułą, marmurowymi kolumnami i bogatą mozaiką.

Cerkiew Chora w Stambule, Turcja: Znana również jako Kościół Matki Bożej w Chora, jest słynna ze swoich imponujących mozaik i fresków, które przedstawiają sceny z Biblii i życia Jezusa Chrystusa.

Cerkiew św. Marka w Wenecji, Włochy: Ta cerkiew jest jednym z najważniejszych przykładów architektury bizantyjskiej poza terenem dawnego Bizancjum. Charakteryzuje się barwnym wzornictwem zewnętrznym, w tym mozaikami przedstawiającymi sceny religijne.

Monreale, Palermo, Sycylia, Włochy: Katedra w Monreale jest znana ze swojego bogatego zdobnictwa, w tym mozaik przedstawiających sceny biblijne i figury świętych.

Wielka Ława w Konstantynopolu (obecnie Stambuł, Turcja): Była to monumentalna budowla, która służyła jako siedziba władz administracyjnych Bizancjum. Niestety, nie przetrwała do naszych czasów.

Stylem bizantyjskim inspirowały się również liczne cerkwie i katedry na obszarach pod wpływem Bizancjum, takich jak Rosja, Bałkany i krajach Bliskiego Wschodu. Ten styl architektoniczny cechował się często monumentalnością, bogactwem zdobień, masywnymi kopułami, łukami i mozaikami o tematyce religijnej.