Meteory - zawieszone w powietrzu klasztory w Grecji

Meteory to nazwa kompleksu klasztorów prawosławnych w Grecji, drugim z najważniejszych, zaraz po górze Athos. Są także drugim z najpopularniejszych miejsc w Grecji, wyprzedzonym jedynie przez Akropol. W dosłownym tłumaczeniu nazwa ta oznacza "zawieszone skały", "zawieszone w powietrzu" lub "na niebie powyżej".

Same masywy skalne powstały około 60 milionów lat temu, ich charakterystyczne i zróżnicowane kształty były rzeźbione z czasem przez trzęsienia ziemi, deszcze i wiatry.

Klasztory są zbudowane na naturalnych piaskowcowych filarach skalnych, na północno-zachodnim krańcu Niziny Tesalskiej w pobliżu rzeki Peneios i Gór Pinduskich, w środkowej Grecji. Te megality skalne mają średnio 300 metrów wysokości, a niektóre z nich sięgają nawet 550 metrów wysokości.

Zakładanie klasztorów rozpoczęto około XI wieku. Pierwotnie wybudowano 24 klasztory, z których każdy zawierał jeden kościół lub dwa, komórki mnichów i refektarz. Każdy klasztor jest zaprojektowany i zbudowany w taki sposób, że jego ołtarz jest zwrócony na wschód i wschodzące słońce.

Obecnie Meteory są siedzibą sześciu klasztorów, cztery męskich i dwóch żeńskich: Ajos Nikolaos (Świętego Mikołaja Odpoczywającego), Ajos Stefanos (Świętego Stefana), Ajias Triados (Świętej Trójcy), Megalo Meteoro (Wielki Meteor, Przemienienia Pańskiego), Rusanu (Rusanu, Świętej Barbary) i Warlaam (Warłama).

W XIV wieku, uczony mnich z Góry Athos - Święty Athanasios Meteorites, założył Święty Klasztor Wielkiego Meteorona i nazwał tę ogromną skałę "Meteoro Megalo", co oznacza "Wielkie Miejsce Zawieszone w Powietrzu". Klasztor ten znany jest również jako Święty Klasztor Przemienienia Pańskiego i jest najwyższym, największym i najstarszym z sześciu klasztorów Meteory.

Zostało tu już tylko 20 mnichów i cztery mniszki. Spadek liczby opiekunów jest w dużej mierze spowodowany wzrostem turystyki, która nie jest wskazana dla klasztornego stylu życia.

Mnisi przybyli do Meteory w XIV wieku w poszukiwaniu spokoju i bezpiecznego miejsca. Niegdyś jedynym sposobem dotarcia do klasztorów było wspinanie się po skałach lub wciągnięcie na linach w koszu. Od lat dwudziestych XX wieku, dostępne są także schody i liczne kładki.

Mnisi i mniszki budzą się o 4:00 rano, by następnie się modlić przez 3 godziny. W nabożeństwach religijnych mogą uczestniczyć wszyscy chętni. Jednakże tylko prawosławni mogą uczestniczyć w nabożeństwie przedmałżeńskich. Wyznawcy innej wiary nie będą mogli również uczestniczyć w komunii.

W Meteorze znajduje się 41 miejsc pustelni, lecz znalezienie ich jest bardzo trudne, lub wręcz niemożliwe, gdyż nie ma żadnych drogowskazów do nich.

Najsłynniejszą pustelnią jest ta nazwana imieniem Św. Jerzego. Powstała ona w XVII wieku w miejscu, gdzie miejscowy muzułmański właściciel ziemski wyciął kilka drzew ze świętego lasu poświęconego św. Jerzemu. Ponoć, Święty za karę sparaliżował jego rękę, jednak została ona wyleczona po ofiarowaniu świętemu welonu żony, najcenniejszego daru według religii muzułmańskiej. Od tego czasu wierni co roku wieszają kolorowe chusty na linach rozwieszonych między drzewami przy tej jaskini. W corocznym konkursie wspinaczkowym młodzi mężczyźni z sąsiedniej wioski zabierają te chusty i przechowują w swoim domu, gdyż przynosi to zdrowie.

Aż do lat dwudziestych XX wieku, kobietom nie wolno było przebywać w klasztorach. Zmieniło się to dopiero, gdy kobiety z okolicznej wioski pomogły ugasić pożar. W 1921 roku Królowa Maria Rumuńska była pierwszą oficjalną kobietą odwiedzającą klasztor.

Monastyr Wielki Meteor, nazwany klasztorem Przemienienia Pańskiego, stoi na najwyższej i najbardziej wysuniętej skale Meteorów - Plathilithos (613 m n.p.m.), która od podnóża do szczytu liczy 250 metrów. By dostać się na szczyt, należy pokonać 192 wykute w skale schody.

Klasztor Warlaam jest drugim co do wielkości klasztorem w kompleksie. Został zbudowany w 1541 roku i ozdobiony w 1548 roku. Kościół, poświęcony Wszystkim Świętym, jest w typie athonitów (krzyż w kwadracie z kopułą i chórem), z przestronnym exonarthexem (lite) jest otoczony kopułą. Został zbudowany w latach 1541-42 i ozdobiony w roku 1548.

Klasztor Rusanu założony w połowie XVI wieku i ozdobiony w 1560 roku zajmuje niższą skałę niż pozostałe meteory. Został założony około 1545 roku przez Maksymosa i Ioasafina z Joaniny.

Klasztor Ajos Nikolaos został założony na początku XIV wieku.

Klasztor św. Szczepana natomiast założono w 1400 roku. Posiada mały kościół zbudowany w XVI wieku i ozdobiony w 1545 r.

Aby zdobyć Klasztor Świętej Trójcy, należy przejść przez dolinę i kontynuować wspinaczkę w górę po skałach. Kościół zbudowano w latach 1475-76 i ozdobiono w 1741 roku.

Podczas II wojny światowej naziści zbombardowali to miejsce wielokrotnie. Podczas bombardowania i ataków skradziono wiele dzieł sztuki.

Znajdująca się tutaj sieć szlaków turystycznych ma długość 35 km, rozciągają się z niej wspaniałe widoki na pustelnie. Każda skała ma tutaj swoją nazwę, co ułatwia życie mieszkańcom.

Kompleks został w 1988 roku wpisany na listę światowego dziedzictwa UNESCO w dwóch kategoriach: natura i sztuka.