Petra w Jordanii - cmentarz i zabytkowe miasto Nabatejczyków

Petra nie jest naprawdę miastem, lecz raczej zabytkowym cmentarzem - po tutejszych domach nie pozostał żaden ślad.

Obecnie uważa się to miejsce to pozostałości grobowców wykutych w skale na terenie położonym 900 metrów n.p.m. Niektóre mają charakterystyczne zdobienia nabatejskie i zdradzają wpływy egipskich i asyryjskich stylów architektonicznych, inne mają kształt klasyczny.

Wewnętrzne kolumnady są zwyczaj nagie, bez ozdób, zaś fasady są bogato zdobione.

Początkowo zamieszkujący tu lud Nabatejczyków (którego ojczyzną jest Petra) żył w namiotach oraz naturalnych jaskiniach, tworząc obozowisko w dolinie Wadi Musa. Z biegiem czasu zaczęły powstawać płaskie, białe budynki, które widać do dzisiaj.

W okresie największego rozkwitu, gdy miasto mogło zamieszkiwać nawet 40 tys. mieszkańców, miasto przecinała tylko jedna główna ulica. W sąsiedztwie trzech dużych rynków znajdowały się liczne sklepy, a także świątynie i pałace.

Część z nich wydrążono w skale (głównie grobowce), a część budowano w dolinie (m.in. świątynie, teatr, fontannę, baseny, pałace).

W 106 roku gdy Petra stała się częścią Imperium Rzymskiego przybyły jej: forum, termy (publiczne łaźnie, ogromne i bogato zdobione kompleksy budynków), teatr i inne typowe budowle.

Najsłynniejszym budynkiem Petry jest skarbiec el-Kasne, wysokości 40 metrów i szerokości 27 metrów. Dolina ze skarbcem okazuje liczne grobowce skalne wykute w bladoróżowym piaskowcu z żyłkami w wielu innych barwach.

Do zabytku prowadzi tylko jedna droga - wąski przesmyk wąwozu As-Sik.

Przez ponad 800 lat zabytek był ukryty przed turystami, dopiero po zmianie szlaków handlowych na Bliskim Wschodzie, dzięki odkryciu przez szwajcarskiego podróżnika Johanna Ludwiga Burckhardta, miasto zostało pokazane światu w 1812 roku.

Petra została wpisana na listę światowego dziedzictwa UNESCO oraz trafiła na listę siedmiu nowych cudów świata.

Budowla Al-Chazna - zwana "Skarbcem Faraona" posłużyła w filmie "Indiana Jones i ostatnia krucjata" jako świątynia chroniąca Świętego Graala.