Rokoko - definicja stylu architektonicznego

Rokoko to styl architektoniczny, który rozwinął się w Europie w XVIII wieku. Jego nazwa pochodzi od francuskiego słowa "rocaille", co oznacza ozdobne ornamenty, które były charakterystyczne dla tego stylu.

Rokoko to styl przełomu baroku i klasycyzmu, który był popularny w Europie Zachodniej, szczególnie we Francji. Charakteryzował się lekkością, elegancją i subtelnością form. W porównaniu do baroku, rokoko było mniej pompatyczne i bogate, ale nadal zachowało wiele ozdobnych elementów.

Budynki w stylu rokoko miały charakterystyczne, ozdobne fasady zwieńczone bogato zdobionymi gzymsami i attykami. W rokoko często stosowano bogate, kompozycyjne kamienie dekoracyjne, takie jak marmur, alabaster czy granit, które dodawały budynkom elegancji i bogactwa.

Rokoko charakteryzowało się również bogatymi, wymyślnymi ornamentami. Często stosowano takie elementy dekoracyjne jak słoneczniki, roślinne motywy czy grzyby. Rokoko było również znane ze swojej finezji i delikatności, co widoczne było w subtelnych, zwiewnych formach i linii, które stosowano w architekturze.

Innym charakterystycznym elementem stylu rokoko były skomplikowane kompozycje geometryczne i asymetryczne formy. Budynki w stylu rokoko często miały kształt spiralny, co dodawało im lekkości i elegancji. Rokoko było również znane z używania kolorów pastelowych i jasnych, co nadawało im subtelności i delikatności.

Prekursorzy rokoka

François de Cuvilliés - niemiecki architekt, który wprowadził elementy rokoka w swoich projektach w Bawarii.

Germain Boffrand - francuski architekt, który wywarł wpływ na rozwój stylu rokoko we Francji.

Najpopularniejsze budowle w stylu rokoko

Pałac wersalski (Francja) - Jeden z najważniejszych przykładów rokoka, który zyskał rozgłos dzięki królowi Ludwikowi XV. Pałac składa się z licznych sal, ogromnych ogrodów i fontann, a także słynnej Galerii Lustrzanej.

Inną znaczącą budowlą rokoko jest Wiedeński Hofburg, siedziba cesarska w Wiedniu. Został on zbudowany w latach 1360-1913 i jest to olbrzymi kompleks składający się z pałacu, kościoła, muzeum i innych budynków użyteczności publicznej. Wiedeński Hofburg jest siedzibą cesarską od 1365 roku i był miejscem, gdzie mieszkali cesarze habsburscy. Obecnie jest to muzeum, które prezentuje historię cesarstwa habsburskiego.

Residenz w Würzburgu (Niemcy) - Barokowy pałac biskupów w Würzburgu, zaprojektowany przez Balthasara Neumanna. Posiada piękne freski i bogate wykończenia w stylu rokoko.

Pałac Charlottenburg (Niemcy) - Królewski pałac w Berlinie, zbudowany w stylu rokoko na polecenie króla Fryderyka II Wielkiego. Jest znany z pięknych ogrodów i pałacowego teatru.

Pałac Schönbrunn (Austria) - Klasycystyczno-rokokowy pałac w Wiedniu, zbudowany jako letnia rezydencja Habsburgów. Znajduje się tam słynny Sala Marmurowa i piękny ogród.

Katedra w Strasburgu (Francja) - Gotycka katedra, która została przebudowana w stylu rokoko w XVIII wieku. Wprowadzono w niej elementy dekoracyjne i wykończenia w tym stylu.

To tylko kilka przykładów najbardziej znanych budowli w stylu rokoko. Ten okres w historii architektury był bogaty w wiele innych arcydzieł, które wpłynęły na wygląd miast i pałaców w Europie.