Przeglądnąłem właśnie waszą dyskusję na temat WTC i chciałem zarekomendować wam przeczytanie fantastycznych wpisów niejakiego mariusha z forum paranormalne.pl, który w sposób prosty i przejrzysty, a przy tym wsparty dokładnymi obliczeniami stara się wyjaśnić przyczyny zawalenia się WTC 1 i 2.
Tutaj link (ostatni post od ...na przekór zasadom fizyki?
Część II):
http://www.paranormalne.pl/index.php?showtopic=12135
Tutaj krótka odpowiedź na jedno z poruszonych zagadnień kluczowych dla tej sprawy:
I odpowiedź:Ale WTC zawaliło się w klasyczny sposób dla wyburzania. Każde piętro użytkowe (nie licząc technicznych) posiadał około 285 uchwytów mocujących strop z elewacją, łącznie jedna wieża na piętrach użytkowych posiadała 27,930 uchwytów elewacji. Teraz biorąc pod uwagę ile przypada uchwytów na jedno piętro i czas zapaści jednego piętra jest nie możliwe aby wciągu 0,1 sekundy urwało się 285 uchwytów w tym samym momencie Exclamation jest to niemożliwe.
Kwestia oporu stawianego przez łączniki kratownic
Obciążenie grawitacyjne powierzchni biurowej piętra przypadające na jednostkę jego powierzchni wynikające z samej jego masy (dead load) wynosi 42 psf, czyli ok. 2012 N/m2 (1 psf = 1 funt na stopę kwadratową = 47,9 N/m2). Projektowane dopuszczalne obciążenie użytkowe (live load) wynosi natomiast 100 psf (4790 N/m2). Odpowiada to 488 kg wszelakiego rodzaju wyposażenia (łącznie z ludźmi) przypadającego na każdy 1 metr kwadratowy biurowej powierzchni piętra, a sumarycznie dla całej biurowej powierzchni użytkowej daje masę wynoszącą ok. 1430 ton. Tyle maksymalnie może znieść podłoga pojedynczego piętra, która sama w sobie ma masę ok. 600 ton. A jak to będzie wyglądało w przypadku 14-piętrowej sekcji WTC 1 (w przypadku WTC 2 wszystko można przemnożyć przez ok. 2)?
Niech za obciążenie rozważanej podłogi odpowiada tylko masa znajdujących się nad nią 14 podłóg zapadającej się sekcji budynku. Masa pustych podłóg sekcji wynosi ok. 14 * 600 ton = 8 400 ton. Zakładając ostrożnie obciążenie użytkowe na poziomie, powiedzmy, 1/3 wartości dopuszczalnej daje to sumarycznie 8 400 ton + 1/3 * 14 * 1430 ton = ok. 15 000 ton. To przeszło 10 razy ponad dopuszczalne obciążenie podłogi piętra. Efekt analogiczny, jak w przypadku próby położenia (jak najostrożniejszego) 1,5-tonowego Mercedesa na pierwszym lepszym plastikowym taborecie o dopuszczalnym obciążeniu wynoszącym ok. 150 kg.
Bez szans.
A to dopiero początek. Owa 14-piętrowa sekcja nie została ostrożnie położona na piętrze poniżej – ona spadła na nie z wysokości jednej kondygnacji (ok. 3,7 metra), osiągając w momencie uderzenia szybkość ok. 8,5 m/s (ok. 30 km/h). Chyba nietrudno sobie wyobrazić skrajnie beznadziejną sytuację taboretu, na który z wysokości 3,7 metra spada 1,5-tonowy samochód? Jego obecność w tym zdarzeniu można najzwyczajniej w świecie pominąć. Podobnie będzie w przypadku łączników kratownic z kolumnami – ze względu na znikomy opór stawiany zapadającym się piętrom można o ich istnieniu w tej sytuacji zapomnieć. Siła uderzenia górnej sekcji budynku była mniej więcej kilkudziesięciokrotnie większa od maksymalnego obciążenia, jakie mogła znieść podłoga biurowej części piętra.
A to zaledwie na samym początku kolapsu – potem było wielokrotnie gorzej. Dla podłóg, rzecz jasna.
Oszacowanie siły uderzenia 14-kondygnacyjnej sekcji WTC przypadającej na powierzchnię biurowej części podłogi piętra.
Masa jednej „pustej” podłogi:
mo = (pdead*S)/g = (2012 Pa * 2930 m2)/9,81 m/s2 = ok. 600 000 kg
gdzie:
pdead – dead load podłóg biur WTC
S – pole powierzchni biurowej jednego piętra
Masa całkowita jednej podłogi (uwzględniająca 1/3 live load):
m = mo + 1/3 * 1 430 000 kg = ok. 1 075 000 kg
Zasada zachowania pędu podczas zderzenia:
14*m*vo = 15*m*vk
gdzie:
vo – szybkość sekcji tuz przed zderzeniem (ok. 8,50 m/s)
vk – szybkość sekcji tuż po zderzeniu
vk= 14/15 vo = 7,91 m/s
Zatem pęd górnej sekcji WTC 1 zmienił się o „dp”:
dp = 14*m*dv = 14*m*(vo - vk) = ok. 8 880 000 kg*m/s
gdzie:
dv – zmiana szybkości sekcji wskutek zderzenia.
Siła uderzenia F górnej sekcji, przy założeniu czasu trwania zderzenia wynoszącego powiedzmy ok. dt = 0,01–0,02 s, jest rzędu:
F = dp/dt = 445-890 mln N
Dla porównania dopuszczalne statyczne obciążenie pojedynczego piętra wynosi:
F = plive*S = 4790 Pa * 2930 m2 = ok. 14 mln N
gdzie:
plive – live load podłóg biur WTC
S – pole powierzchni biurowej jednego piętra.
Jak dla mnie te obliczenia i szacunki są jak najbardziej poprawne.
