Zamek w Chambord - największy z zamków w dolinie Loary

Zamek w Chambord to największy obiekt architektoniczny w dolinie rzeki Loary. Ten francuski rejon słynie ze średniowiecznych i renesansowych zamków oraz pałaców. Zamek w Chambord jest jednym z najwspanialszych dzieł budownictwa okresu renesansu.

Budowa zamku rozpoczęła się w 1519 r., a zakończyła w 1559. Zamek budowano na życzenie królów Franciszka I oraz Henryka II. Obecnie właścicielem zamku w Chambord jest państwo francuskie.

Głównym projektantem zamku był architekt pochodzenia włoskiego Domenico da Cortona. W ciągu 40 lat budowy projekt ulegał licznym zmianom. W Chambord widać też wpływ Leonarda da Vinci, np. klatka schodowa w środku twierdzy wykonana została w kształcie dwóch spirali skręcających w tę samą stronę, ale nie krzyżujących się ze sobą.

Te podwójne schody zaprojektowane przez Leonarda da Vinci mają 274 stopnie i są dumą tego zamku. Sprawiły, że król nigdy nie spotkał się ze służbą na schodach.

Pierwotnie zamek w Chambord miał być rezydencją myśliwską. Konstrukcja zamku przywodzi na myśl średniowieczną twierdzę, wzniesiona jest na planie prostokąta, w którego rogach wybudowano wieże mające średnicę 20 metrów. Budynek centralny postawiony jest na planie kwadratu zwanego donżonem, również w jego rogach znalazły się wieże.

Główną fasadę zamku stanowi centralny budynek wtapiający się jedną ścianą w większą budowlę. Wieże fasady zakończone są spadzistymi dachami. Fasada zamku ma 128 metrów długości oraz 56 metrów wysokośći.

Dach zamku jest bogaty w wiele wież, lampionów i kominów, co sprawia, że Chateau de Chambord jest natychmiast rozpoznawalny. Jego północno-zachodnia fasada została odnowiona i dodano do zamku dwa skrzydła. Król Franciszek porównywał ten dach do Konstantynopola.

Głównym celem powstania zamku było przeznaczenie na miejsce krótkiego odpoczynku w czasie polowań.

W zamku znajduje się 440 pomieszczeń, 84 klatki schodowe, 800 rzeźbionych kapiteli i 365 kominków. Godło króla Franciszka I przedstawia salamandrę. Symbol ten jest wyryty w ścianach, drzwiach i sufitach całego pałacu.

Zamek w Chambord należał do zamków obronnych, posiada łącznie 11 wież i otoczony jest fosą. Posiadłość otacza mur o długości 32 kilometrów z 6 bramami.

W dalszej odległości zamek otoczony jest naturalnym parkiem o powierzchni wynoszącej ok. 5440 ha. Park ten jest tak rozległy powierzchniowo, jak wewnętrzny Paryż. Jest to największy zamknięty park w Europie.

Jest to największy pałac w Dolinie Loary, a przypomnijmy, że jest ich tutaj ponad 300. Francuska architektura renesansowa łączy się tu z klasycznymi strukturami renesansowymi.

Projekt Chambord został znacząco zmieniony w ciągu wielu lat jego budowy od 1519 do 1547 roku. Przeprojektowania dokonał m.in. Pierre Nepveu. Niestety w 1792 roku część wyposażenia zamku została sprzedana, zaś większość drewna została usunięta podczas Rewolucji Francuskiej. Następnie zamek został opuszczony i ponownie zasiedlony w XIX wieku, kiedy to przeprowadzono prace renowacyjne, mające na celu przywrócenie mu dawnej świetności.

W latach 1725-1733 mieszkał tu Stanisław Leszczyński, wygnany król Polski i teść Ludwika XV.

W czasie II wojny światowej zamek służył do przechowywania cennych zbiorów sztuki z Luwru i zamku w Compiegne. W czasie wojny francusko-pruskiej w 1870 roku zamek służył jako szpital.