Zamek Hohenschwangau - jeden z czterech zamków Ludwika II Szalonego

Zamek Hohenschwangau to XIX-wieczna twierdza w południowych Niemczech. Była to rezydencja z dzieciństwa króla Ludwika II Bawarskiego i została zbudowana przez jego ojca, króla Maksymiliana II Bawarskiego. Hohenschwangau to najmniejsza z czterech ekscentrycznych kreacji Ludwika Bawarskiego (Neuschwanstein, Linderhof, Herrenchiemsee, Hohenschwangau).

Zamek znajduje się w wiosce Hohenschwangau niedaleko miasta Füssen, bardzo blisko granicy z Austrią.

Hohenschwangau zbudowano na pozostałościach innej twierdzy, o której wzmianki pojawiają się w dokumentach historycznych z XII wieku. Budowla służyła jako siedziba samorządu.

W roku 1523 zamek opisywano jako posiadający zbyt cienkie ściany, co sprawiało, że nie był wykorzystywany do celów obronnych.

Średniowieczna twierdza przekazywana była kilka razy z rąk do rąk. Na początku XIX wieku obiekt popadł w ruinę.

W kwietniu 1829 roku, książę Maksymilian odkrył historyczne miejsce i zdobył ruiny - wtedy jeszcze znane jako Schwanstein. W lutym 1833 roku rozpoczęto przebudowę zamku, kontynuując ją aż do 1837 roku, a z dodatkami do 1855 roku. Pracami budowlanymi kierował architekt Domenico Quaglio, który nadał budowli styl neogotycki.

Zamek Hohenschwangau był oficjalną letnią rezydencją Maksymiliana, jego żony i dwóch synów. Młodzi książęta spędzili tu wiele lat swojej młodości. Król i królowa mieszkali w budynku głównym, a chłopcy w nadbudówce.

Gdy król Maksymilian zmarł w 1864 roku, a jego syn Ludwik wstąpił na tron, przeniósł się do pokoju ojca. Jako że nigdy się nie ożenił, jego matka Maria była w stanie kontynuować życie w zamku. Po wybudowaniu własnego zamku Ludwik opuścił Hohenschwangau.

Po śmierci Ludwika w 1886 roku królowa Maria przez kolejne trzy lata mieszkała w zamku sama, aż do śmierci. Później zamieszkał tu szwagier Marii - Luitpold Bawarski, który był odpowiedzialny za elektryfikację w 1905 roku i montaż windy elektrycznej. Luitpold zmarł w 1912 roku, a na zamku otwarto muzeum działające do dziś.

W czasie I i II wojny światowej zamek nie poniósł żadnych szkód. W 1923 roku uznano prawo do pobytu na zamku dawnej rodziny królewskiej. Od 1933 do 1939, książę Ruppert Bawarski i jego rodzina wykorzystywała twierdzę jako letnią rezydencję.

Zamek mieści w sobie wiele misternie pomalowanych pokoi, z których jednym z ładniejszych jest Sala Rycerza Łabędzia. Pokój ten przedstawia sceny z klasycznej opowieści o Lohengrinie, rycerzu, który jest bohaterem snów Elsy i który spotyka się z tragedią, gdy zadaje mu zakazane pytanie: Jak masz na imię?

Inne pomieszczenie godne uwagi to pokój orientalny inspirowany wizytami Maksymiliana w Grecji i Turcji, oraz będący dawną sypialnią królowej Marii. Sala bohaterów i rycerzy to ogromne, bo zajmujące całą szerokość zamku pomieszczenie. Prezentuje ona niesamowite malowidła sufitowe zapomnianej niemieckiej legendy Dietricha von Berne.

Zamek Hohenschwangau pomimo swojego piękna oraz unikalnej historii pozostanie w tle oddalonego o ok. kilometr w linii prostek, oraz będącego chyba najbardziej znanym zamkiem świata, Zamku Neuschwanstein.

Zamek Hohenschwangau odwiedza każdego roku ponad 300 000 gości z całego świata. Twierdza jest dostępna dla zwiedzających przez cały rok (z wyjątkiem świąt).