Wieża Belem w Lizbonie - najpopularniejsza atrakcja Portugalii

Wieża Belem została zbudowana w 1515 roku jako twierdza chroniąca wejście do portu w Lizbonie, była punktem wyjścia dla wielu podróży odkrywczych, a dla żeglarzy był to ostatni widok ich ojczyzny.

Niegdyś Król Jan II nakazał, aby w tym miejscu zatoki na stałe linii brzegowej bronił statek. Okręt ów pozostał tu przez cały czas trwania jego królestwa, następnie jego koncepcja została powtórzona przez jego następcę, króla Manuela I. Dopiero w XV wieku Manuel zdecydował się na zbudowanie stałej wieży, co było bardziej opłacalne ekonomicznie niż posiadanie statku na wodzie przez cały czas. W ten sposób rozpoczęła się budowa Wieży Belem.

Za czasu rozpoczęcia budowy stała ona jeszcze na małej wyspie w połowie rzeki. Sytuacja zmieniła się po wielkim trzęsienie ziemi, które wstrząsnęło tym miastem w 1755 roku. Wtedy to rzeka zmieniła bieg, przesuwając wyspę bliżej lądu, a z czasem ostatecznie łącząc ją z brzegiem.

Znajdująca się w Lizbońskiej dzielnicy Belém budowla, została wykonana z wapienia lioz i składa się z bastionu i czteropiętrowej wieży o szerokości 12 metrów i wysokości 30 metrów.

Zbudowana w stylu manuelińskim, zawiera wiele kamieniarskich motywów Odkrywców, m.in. rzeźby przedstawiające postacie historyczne, takie jak św. Wincent i egzotyczny nosorożec, które zainspirowały rysunek bestii Dürera.

Pierwotnie zaplanowana jako latarnia morska, ostatecznie zbudowana jako twierdza obronna na rozkaz króla Manuela I.

Główna fasada fortecy wychodzi na morze i oferuje zupełnie inne wrażenie wieży niż ta, którą można podziwiać wzdłuż brzegu rzeki. Naprzeciw rzeki znajdują się arkadowe okna, delikatne loggie w stylu weneckim oraz pomnik Matki Bożej Bezpiecznego powrotu do domu, symbol ochrony żeglarzy podczas ich podróży.

Podzielone na kilka poziomów wnętrze bastionu, wraz z okrągłymi schodami na północnym końcu, ma dwie przylegające do siebie hale ze sklepionymi sufitami wspartymi na sklepionych łukach, a także cztery schowki i pomieszczenia sanitarne.

Na pierwszym poziomie znajduje się Sala Gubernatora (Sala do Governador), na drugim jest Sala dos Reis (Sala Króla), trzeci poziom wypełnia Sala widowni (Sala das Audiencias). Sufity wszystkich trzech pięter pokryte są pustymi płytami betonowymi. Czwartek piętro zawiera kaplicę, ma sklepienie żebrowe z niszami charakterystycznymi dla stylu manuelińskiego i jest wsparte rzeźbionymi wspornikami.

Na dolnym poziomie bastionu na ścianach znaleźć można miejsce na 17 armat ze strzelnicami zapewniającymi widok na rzekę. Górny poziom bastionu wieńczy niewielka ściana z bartyzanami w strategicznych miejscach, ozdobiona zaokrąglonymi tarczami z krzyżem Zakonu Chrystusa otaczającym platformę.

Jedną z głównych atrakcji jest głowa nosorożca pod zachodnią wieżą skierowaną w stronę lądu. Mówi się, że upamiętnia ona pierwszego nosorożca w Europie, podarowanego Manuelowi I jako prezent z Indii.

Zabytek został wpisany w 1983 roku na listę światowego dziedzictwa UNESCO.

Belém Tower jest dziś jedną z najpopularniejszych atrakcji turystycznych w Lizbonie, co rocznie odwiedza ją ponad 500 000 osób.

Wieża Belem jest także jednym z „7 cudów Portugalii”, do których zaliczamy także Zamek w Guimarães, Zamek w Óbidos, Klasztor w Batalha, Klasztor Hieronimitów w Lizbonie, Klasztor Alcobaça oraz Pałac Narodowy w Sintrze.