Wielki Mur Chiński (Chiny) - 2400 kilometrowy wał obronny

Najdłuższa budowla świata biegnie od miejscowości Shanhaiguan nad Zatoką Liaotuńską (Morze Żółte), przez Mongolię Wewnętrzną, do przełęczy Jiayuguan w górach Qilian Shan.

W okresie świetności budowla liczyła ponad 7600 km długości, do czasów obecnych zachowało się ok. 2400 km. Jest to odległość równa odległości między Londynem i Moskwą. Całość, wraz z bocznymi odgałęzieniami, liczy co najmniej 21000 km i wiedzie grzbietami pasm górskich na wysokości ok. 1000 m n.p.m.

Wielki Mur Chiński jest największą budowlą wzniesioną kiedykolwiek przez człowieka. Służył on jako wał obronny przed obcymi plemionami koczowników, które chciały wtargnąć do Chin.

Osobne odcinki muru budowane były przez poszczególne państewka feudalne. Połączenie budowli w jeden zespół, służący do obrony przed koczowniczymi plemionami mongolskimi i strzegący biegnącego w pobliżu Jedwabnego Szlaku, nastąpiło w czasie panowania pierwszego cesarza z dynastii Cin (Qin) Szy Huang-ti (221-210 p.n.e.).

Jego szerokość u podstaw wynosi ok. 6,5 m, zaś wysokość 9 m. Na górze mur ma 5,5 m szerokości - wystarczająco, aby mogła po nim maszerować piechota po 10 żołnierzy w szeregu albo kawaleria po 5 koni w szeregu.

W późniejszych czasach mur był wielokrotnie rozbudowywany i modernizowany, zwłaszcza w XIV w. za rządów dynastii Ming. W późniejszych okresach, np. w czasie wielkiej proletariackiej rewolucji kulturalnej był rozbierany w celu pozyskania materiałów do budowy domów i farm.

Mur zbudowano na kamiennych fundamentach, z ubitej ziemi, którą obmurowano cegłami, całość sklejono za pomocą mąki ryżowej i wody.

Na wyposażenie muru składają się liczne wieże obronne, strażnice oraz pomieszczenia magazynowe na amunicję i żywność.

W zamierzeniach projektantów co 100 metrów miała być wieża strażnicza, razem ponad 40 tysięcy. Obliczono, że do budowy muru użyto 300 milionów m² materiałów, co wystarczyłoby do zbudowania 120 piramid Cheopsa, lub do postawienia na całej długości równika dwumetrowego muru.

Szacuje się, że przy budowie muru zatrudniono w nieludzkich warunkach ok. 300 tysięcy robotników, tysiące z nich straciło przy tym swe życie, a ich ciała były zwyczajnie grzebane w środkowej części muru.

Plotki głoszą, że co trzeci mężczyzna ówczesnego imperium uczestniczył przy budowie muru i że tylko trzech na dziesięciu rekrutowanych powróciło do domu. Dlatego też budowla jest nazywana największym cmentarzem ziemi.

Wbrew przekonaniom wielu ludzi budowla ta nie może być widziana ludzkim okiem z powierzchni Księżyca. Zdjęcia satelitarne przy użyciu fotografii w podczerwieni (termowizyjnej), które zostały poddane silnej obróbce ukazały Mur Chiński w swoje okazałości i pokazały, że ten mit rozpowszechniony w dekadzie pierwszych lotów kosmicznych jest fałszywy.

Wielki Mur Chiński nie był budowany jedynie jako budowla obronna przed barbarzyńcami. Jego celem była także ochrona przed demonami hulającymi po nieurodzajnych stepowych terenach. Kiedyś wierzono, że, że owe demony mogą przemieszczać się w linii prostej nie będąc w stanie przekroczyć zakrzywionych formacji oraz obejść rogów, dlatego też mur nigdy nie był budowany w linii prostej.

Przez wiele lat mur spełniał swoją funkcję obronną i wydawało by się, że jego niemalże ciągła konstrukcja jest nie do zdobycia, jednak w 1211 roku wódz Mongołów Czyngis-chan najechał Chiny i opanował kraj przez niemal 100 lat.

Mur jest wpisany na listę Światowego Dziedzictwa Kultury i Przyrody UNESCO.