Świątynia Lotosu (New Delhi) - dom kultu Bahai o kształcie kwitu lotosu

Świątynia Lotosu jest domem kultu Bahai, czyli "miejscem, w którym wypowiada się imię Boga o świcie" w New Delhi. Budowla kształtem przypomina pływający kwiat lotosu - bahański symbol czystości, piękna i boskości, będący na granicy kwitnienia i otoczony liśćmi.

Jest ona jedną z siedmiu mashrików na świecie. Pozostałe mieszczą się w Sydney w Australii, Panama City w Panamie, Apia na Samoa Zachodnim, Kampala w Ugandzie, Frankfurcie w Niemczech i Wilmette w USA.

Świątynia otoczona jest ogrodami, a jej położenie pośrodku stawów sprawia wrażenie gigantycznego kwiatu lotosu unoszącego się na wodzie.

Dostęp do świątyni prowadzi dziewięć mostów, które przechodzą przez dziewięć stawów otaczających świątynię i zapewniają dostęp do dziewięciu drzwi. Drzwi prowadzą do centralnego obszaru, który osiąga 40 metrów wysokości, choć nie ma widocznych podpór.

Zewnętrzna struktura budowli składa się z 27 gigantycznych marmurowych płatków, po 9 na każdym z trzech rodzajów liści, które otaczają przestrzeń wewnętrzną.

Zewnętrzne pokrycie z białego marmuru zapewnia widoczność budynku z daleka i świeci promieniami słońca, zmieniając kolor na fioletowy o zachodzie słońca. Marmur pochodzi z góry Penteli w Grecji i jest również używany w innych domach modlitwy bahaitów.

Szczyt konstrukcji wydaje się otwarty, ale w rzeczywistości zawiera wykonany ze szkła i stali dach, który wpuszcza naturalne światło dzienne.

Twierdzi się, że Świątynia Lotosu jest najczęściej odwiedzanym budynkiem na świecie. Dziennie odwiedza ją od 8 do 10 tysięcy osób.

Od czasu otwarcia w 1986 roku świątynia zdobyła wiele nagród architektonicznych i projektowych, m.in. od Instituation of Structural Engineers (1987), Illuminating Engineering Society of North America (1988), Architectural Society of China (2000), GlobArt Academy w Wiedniu (2000).

Jest to największa świątynia bahaistyczna w Indiach, ma szerokość 70 metrów, jej wnętrze może pomieścić 2500 osób.

Świątynia w Delhi została sfinansowana prawie w całości z prywatnych datków oraz zbudowana dzięki darowiznie od Ardishíra Rustampura z Hyderabadu w południowych Indiach, który poświęcił całe swoje życie na ten projekt.

W budowli zastosowano obieg naturalnego powietrza, aby utrzymać chłód w budynku. Zespół projektowy potwierdził, że otwory w piwnicy i na szczycie konstrukcji będą wciągać powietrze przez budynek. Ten rodzaj naturalnej wentylacji jest szczególnie ważny w Delhi, które jest bardzo upalne przez kilka miesięcy w roku. Klimatyzacja napędzana energią elektryczną byłaby bardzo droga.

Zespół projektowy wyposażył także świątynię w panele słoneczne. Jest to pierwsza świątynia w Delhi, która ich używała. Budynek pobiera około 20% energii elektrycznej (120 kW) z energii słonecznej.

Świątynia Lotosu jest otwarta dla wszystkich praktykujących bez względu na przynależność religijną i funkcjonuje bardziej jako miejsce gromadzenia kultu dla zainteresowanych gości. Sama wiara bahaicka uczy jedności i równości wszystkich ludzi i religii. Religia ta wita każdego w swoich świątyniach i pozwala czytać na głos lub intonować teksty innych religii.