Pałac Charlottenburg - największa rezydencja Hohenzollernów w Berlinie

Pałac Charlottenburg – największa rezydencja Hohenzollernów w Berlinie. Pałac jest dwupiętrową konstrukcją utrzymaną w stylu barokowym, którego piękna fasada ma 505 metrów długości.

Pierwotna budowla powstawała od 1695 do 1699 roku na polecenie Fryderyka I Hohenzollerna, który dał go w prezencie swojej żonie Zofii Charlotcie Henowerskiej. Początkowo pałac nazywano Lietzenburg, z uwagi na wieś Lietzow, w której został zbudowany. Po śmierci Zofii Fryderyk nadał budowli nową nazwę – Charlottenburg.

Pierwotna wersja pałacu została ukończona w zaledwie 4 lata i składała się jedynie z 1 skrzydła z 2 piętrami i ozdobną kopułą pośrodku. Oryginalna fasada była również ozdobiona korynckimi pilastrami. Inauguracja pałacu nastąpiła dokładnie 12 lipca 1699 roku, w dniu 42. urodzin Fryderyka I.

Architekt wiele inspiracji czerpał z wizyty w słynnym pałacu wersalskim, ponieważ pracował nad dodaniem dwóch masywnych skrzydeł bocznych, które zakończyły się zamknięciem centralnego dziedzińca, identycznie jak w inspirującym architektów pałacu Wersalskim.

Budynek jest istnym mauzoleum dla rodziny królewskiej, to tutaj pochowanych jest wielu członków pruskiej rodziny królewskiej. Kiedy Charlottenburg stał się królewską siedzibą Hohenzollernów, w XIX wieku zaczęto budować w pałacu mauzoleum dla rodziny. Finalnie spoczywają tutaj Fryderyk Wilhelm III, jego żona królowa Luiza, jego syn książę Albert, jego syn i pierwszy cesarz Niemiec Wilhelm I oraz żona Wilhelma, królowa Augusta.

W kolejnych latach Pałac Charlottenburg był różnie wykorzystywany przez władców Prus i późniejszych Niemiec. Fryderyk II Wielki rozbudował budowlę, jednak po ukończeniu podobnego obiektu w Charlottenburg bywał tylko okazjonalnie. Fryderyk Wilhelm III uczynił berliński pałac swoją główną rezydencją.

Podczas rozbudowy pałacu po koronacji Fryderyka na króla, zaprojektowano pomieszczenie z fantazyjnymi dekoracjami, które miało nosić nazwę "Bursztynowej komnaty". Pomieszczenie zostało zaprojektowane przez architekta i rzeźbiarza Andreasa Schlütera, zaś do wykonania dekoracji zatrudniono najlepszych mistrzów bursztynu z państwa. Dekoracje wykonane były w większości z dość drogich kawałków bursztynu (łącznie ok. 6 ton) i złota. Mimo że początkowo sala została wykonana dla Pałacu Charlottenburg, później przeniesiono ją do Pałacu Miejskiego w Berlinie. Po krótkim okresie syn Fryderyka Wilhelma podarował pokój rosyjskiemu carowi Piotrowi Wielkiemu, który zainstalował go w Pałacu Katarzyny w pobliżu St. Petersburga.

Oranżeria została zbudowana w celu uprawy ponad 500 egzotycznych rodzajów roślin. Po kilku latach barokowy ogród został ozdobiony ponad 500 drzewami cytrusowymi i kwaśnymi pomarańczami.

Oranżeria była jednym z budynków, które zostały zniszczone podczas II wojny światowej, ale została całkowicie odrestaurowana i dziś mieści się w niej restauracja i kawiarnia.

Pierwotna mała figurka na szczycie budynku została w XVIII wieku zastąpiona wieżą z ozdobionym złoconym posągiem przedstawiającym boginię Fortunę.

Na dziedzińcu pałacu podziwiać można wykonany przez Andreasa Schlütera konny posąg Fryderyka Wilhelma I.

Podczas II wojny światowej pałac został poważnie uszkodzony. Po odbudowie między 2004 a 2006 rokiem był tymczasową siedzibą Prezydenta Niemiec.

Obecnie Charlottenburg jest największym pałacem w mieście i jednym z częściej odwiedzanych zabytków w Niemczech.

Pałac jest unikalnym przykładem pruskiej architektury i znakomicie pokazuje kulturę i sztukę Prus. Pałac Charlottenburg jest obowiązkowym punktem zwiedzania dla każdego turysty lub odwiedzającego Berlin, którzy podziwiają jego wnętrza oraz spektakularną architekturą w stylu barokowym.