Most Karola w Pradze (Czechy) - Kamienny Most / Praski Most na rzece Wołtawa (Praga)

Najstarszy praski most znajduje się nad rzeką Wełtawa i łączy dwie dzielnice Pragi, z prawego brzegu Stare Miasto, zaś z lewego dzielnicę Malá Strana.

Wzniesiony na zlecenie ówczesnego Króla - Karola VI, ten najdłuższy praski most nosi imię Karola dopiero od 1870 roku, w przeszłości zwany był Kamiennym Mostem lub Praskim Mostem. Do roku 1841 był jedynym mostem przez rzekę Wołtawę w Pradze.

Pierwotnie istniał w tym miejscu stary, drewniany most (do czasu zniszczenia wskutek powodzi w 1157 roku). Kolejnym mostem który stał w tym miejscu był most zwany "Judyta", został on ukończony w 1172 r., lecz podobnie jak poprzednik został zniszczony przez powódź 3 lutego 1342 r.

W XVIII i XIX w. most nękały kolejne powodzie. W roku 1784 jedna z nich zerwała cześć mostu z filarem na którym stała wojskowa budka strażnicza. W 1890 r. doszło do zawalenia się części mostu wraz z dwoma filarami.

Z obu stron mostu znajdują się wieże, Staromiejska Wieża Mostowa (zbudowana pod koniec XIV w.) od strony Starego Miasta oraz dwie Małostrańskie Wieże Mostowe od strony Malej Strany. Niższa z Małostrańskich wież nazwana jest Judyty i pochodzi z XII w.

Wzniesiona u schyłku XIV wieku Staromiejska Brama Mostowa jest jedną z najpiękniejszych budowli tego typu w Europie. Na wieżę można się wspiąć by podziwiać panoramę miasta z Mostem Karola.

Obecnie przez ten mający 9,5 metra szerokości most można się przeprawić jedynie pieszo. W przeszłości kursowały tam tramwaje (od 1883 do 1908 r.), później autobusy (lata 1908 - 1909, oraz 1932 - 1939) i samochody (do roku 1965).

Budowę mostu rozpoczęto dokładnie 9 lipca 1357 roku o godzinie 5:31. Data i godzina zostały wybrane przez astronomów (wtedy nastąpiła koniunkcja Słońca z Saturnem) oraz odnosi się do sekwencji nieparzystych liczb od 1 do 9 i z powrotem: 1-3-5-7-9-7-5-3-1.

Konstrukcja budowli składa się z bloków z piaskowca połączonych zaprawą murarską wzmacnianą kurzymi jajami (choć naukowcy z Uniwersytetu Chemiczno-Technologicznego obalili tę teorię znajdując jedynie ślady mleka i wina w zaprawie). Od samego początku most posiada nawierzchnię brukową.

Budowla opiera się na 16 filarach, z których 12 posiada swoje fundamenty pod wodą. Fundamenty postawiono aż do głębokości 2,4 metra poniżej dna rzeki.

Od roku 1683 do 1928 na moście pojawiło się 30 barokowych rzeźb ukazujących świętych oraz patronów. Od roku 1965 w celu zabezpieczenia przed powodzią i warunkami atmosferycznymi zaczęto przenosić oryginalne figury do lapidarium w Muzeum Narodowym w Pradze, zastępując je kopiami m.in. wykonanymi w warsztacie Maxu.

20 marca 1393 roku z rozkazu króla Wacława IV Luksemburskiego z Mostu Karola wrzucono do Wełtawy św. Jana Nepomucena (późniejszego patrona miasta). Figura Nepomucena według legendy przynosi szczęście. Należy dotknąć płaskorzeźby, znajdującej się pod posągiem.

Niegdyś na moście odbywały się koronacje królów czeskich, liczne turnieje i bitwy, a także egzekucje. W czasie wojny trzydziestoletniej na moście toczono walki ze szwedzkimi wojskami. Obecnie oprócz turystów z całego świata można tu spotkać licznych artystów i ulicznych grajków. Jest ich tutaj tak dużo, że w 1990 roku stworzyli oni Stowarzyszenie Artystów Mostu Karola.

W roku 2002 miasto nawiedziła największa powódź od 500 lat. Na szczęście zabytek nie odniósł żadnych obrażeń, ale po tym zdarzeniu rozpoczęto gruntowne prace konserwacyjne, dzięki którym most będzie chroniony przed zanieczyszczeniami powietrza oraz kolejnymi powodziami. Podczas renowacji wymieniono wiele kamiennych części, które zastąpione nowymi wyrzucano do Wełtawy, co oburzyło mieszkańców.

Największą liczbę jednoczesnych osób most doświadczył w 1989 roku, kiedy to jednocześnie utrzymywał 1562 osoby.